Wat een bijzondere reis! Dat is hoe ik het ervaar. Er zijn nu drie maanden voorbij sinds ik geopereerd ben en wat gebeurt er veel met mij en mijn lichaam.

In het begin was ik vooral bezig met herstellen, toen met opnieuw leren eten en nu ben ik vooral aan het genieten. Het voelt als een groot avontuur, een reis naar een nieuw lichaam. Veel anderen noemen het de 2.0 versie van zichzelf en dat begin ik nu te snappen.

Ik ben inmiddels drieëntwintig kilo afgevallen. Afgelopen donderdag hadden we de 3-maandencontrole en werden we gewogen. Met een gewichtsverlies van 33,9% zat ik net onder de grens van wat de Obesitaskliniek als doel heeft.

Gelukkig kreeg ik niet op mijn kop (daar was ik een beetje bang voor), wel kreeg ik de plusmodule aangeboden. Dat zijn drie individuele gesprekken waarin we gaan kijken wat ik nog kan verbeteren. Het eerste gesprek is pas over een maand dus ik heb zelf al wat aanpassingen gedaan.

Mijn gewichtsverlies ging de laatste weken wat langzamer en automatisch reageerde ik door minder te eten. Na de controle heb ik de map erbij gepakt en ben ik gaan eten volgens de lijst. Sinds donderdag ben ik ruim drie kilo afgevallen, dus blijkbaar vind mijn lijf het prettig om meer voedingstoffen binnen te krijgen en is mijn verbranding weer omhoog gegaan.

Raar om, helemaal tegen je eigen gevoel in, meer te gaan eten. Maar het werkt dus! Volgens mijn eigen berekening zit ik inmiddels op 39% en dat is prima.

Tegelijk is het nogal onzinnig om zo te kijken naar gewichtsverlies omdat het echt wel snel gaat. Gister vroeg oudere dame die ik een tijdje niet gezien had of ik het echt wel was, haha, heerlijk!

Kleren kopen is fantastisch, ik heb nu al zoveel meer keuze en kan kiezen uit goedkopere kleding. Er gaat een wereld voor me open. Ik koop niet teveel want dat vind ik zonde, maar ik wil er wel een beetje leuk bijlopen deze zomer. Met kledingmaat zit ik nu rond maat 48, soms iets groter en soms al bijna maat 46.

Na de zomervakantie ga ik paardrijden bij de manege bij ons in de straat. Ik ben een paar weken terug langs gegaan om te vragen wat hun beleid was. Geen probleem, ze hadden wel een paar sterke paarden waar ik op zou kunnen.

Geweldig om te horen en tegelijk ook doodeng! Niet dat ik bang ben om op een paard te gaan, maar meer omdat het zoveel voor me betekent. Als ik daaraan denk, realiseer ik me echt hoeveel ik mezelf tekort gedaan heb door mijn overgewicht.

Iets anders dat ik tegenkom, is dat ik me niet langer extreem dik voel en daardoor niet meer ‘hoor’ bij de club van ‘hele dikke mensen’. Dat is best raar, fijn aan de ene kant, maar ook wel alsof ik niet langer het recht heb om mee te praten over overgewicht. Idioot natuurlijk.

Maar goed, zo verbaas ik me over allerlei kleine veranderingen en geniet ik met volle teugen van het proces waar ik inzit.

Ook al begint het haaruitval bij mij nu ook te komen, het is zó gaaf om mijn lichaam te zien en voelen veranderen. En misschien wel het leukste is dat er ook een last van mijn schouders valt. Al die negatieve gedachten over dat ik een mislukking ben omdat ik het niet zelf kan. Weg! Ik heb het geaccepteerd en ben dankbaar dat ik deze kans gekregen heb. Blij ook dat ik het aangedurfd heb om mijn angsten te overwinnen en de stap te zetten.

De rest van mijn groep gaat ook prima, een groepsgenootje zat net als ik ook op 33,9% en de rest meer. Behalve haaruitval heeft niemand echte problemen of dumpingen.

Kan ik het aanraden? Ja, zeker! Je moet er wel aan toe zijn en het helpt als je al bewust bezig bent met je gezondheid. Maar voor mij voelt het als een feestje!

*  De foto’s hierboven zijn van vóór de operatie, 10 kilo lichter en (vandaag) 23 kilo lichter.