En dan is de keuze ineens gemaakt en heb ik me opnieuw aangemeld voor een gastric bypass.

Vorige week schreef ik over mijn twijfels en hoe te veel twijfelen je tegen kan houden. Ik merkte dat ik bleef hangen in het niets omdat ik geen beslissing wilde nemen. Aan het eind van het artikel vroeg ik lezers wat voor hun de doorslaggevende reden was om de knoop door te hakken.

Het antwoord op mijn vraag kreeg ik zaterdagochtend. Niet van een lezer, maar vanuit het universum(?) schoot het antwoord ineens door mijn hoofd.

De doorslaggevende reden voor mij om een maagoperatie te laten doen, zijn mijn kinderen en dan vooral de leeftijd die ze nu hebben.

Mijn drie kinderen zijn 14, 11 en 9 jaar. De leeftijd waarop je nog veel leuke dingen samen kunt doen. Als ik nog vijf of tien jaar wacht, hebben de kinderen het ongetwijfeld drukker met studeren en uitgaan.
En dan heb ik misschien spijt dat ik het niet eerder heb laten doen.

Hoeveel tijd heb ik nog?

Die vraag had ik mezelf wel vaker gesteld. Maar dan ging ik altijd uit van mijn gezondheid? Hoe lang nog voordat ik suikerziekte krijg, hoe lang nog voordat mijn gewrichten het begeven?

De vraag: “Hoe lang willen mijn kinderen nog leuke, actieve dingen met hun moeder doen?” had ik mezelf nog nooit gesteld.

Het antwoord was duidelijk en daarmee was mijn beslissing genomen.

Maandag heb ik meteen actie ondernomen en de Obesitaskliniek gebeld. Omdat het langer dan een jaar geleden is sinds mijn eerste aanmelding moet ik het hele traject opnieuw doorlopen inclusief intake. Deze keer verwacht ik geen problemen. Ik ben gezond bezig met eten en ik ben me goed bewust van wat me te wachten staat.

Ik vind het nog steeds doodeng, maar langzamerhand begin ik er ook zin in te krijgen.

Om weer makkelijker te kunnen bewegen, leuke ‘normale’ kleren aan te kunnen, en om te gaan paardrijden, kanoën en misschien zelfs skiën.

Zoveel dingen te doen! Ik kan niet wachten 🙂

PS: de kaart op de foto kocht ik toen ik op 20-jarige leeftijd voor een jaar naar Zwitserland vertrok. Ik realiseerde me dat de tekst nog steeds bij me past.

PPS: Voor wie de tekst niet goed kan lezen van de afbeelding:

Je ontdekt geen nieuwe werelddelen,

als je de moed niet hebt om bekende kusten uit het oog te verliezen.

PPPS: De trouwfoto past ook goed, want vandaag zijn we 16 jaar getrouwd!