Het voordeel van twijfelen is dat je geen beslissing hoeft te nemen. En dat is ook meteen het grote nadeel van twijfelen. Je kunt er zo lekker in blijven hangen.

Over het wel of niet laten doen van een gastric bypass twijfel ik alweer een aardig tijdje.

Maar is het wel echt twijfelen? Of twijfel ik om niet te hoeven te kiezen? Want kiezen, betekent een besluit nemen en overgaan tot actie.

Dan kan ik niet langer in mijn comfortzone blijven hangen met veel lijnpogingen die best wel aardig zijn, maar waarmee ik weinig resultaat boek. ( Ik ken mezelf een beetje 😉 )

Een ander nadeel van twijfelen, is dat het onrustig is in je hoofd.

Ik heb het even nagezocht en op 30 januari 2014 had ik mijn intake bij de Obesitaskliniek. Het was exact vijf jaar nadat mijn moeder overleed aan de gevolgen van suikerziekte. Destijds voelde dat als een steuntje in de rug; ik zette de stap om te voorkomen dat ik haar voorbeeld zou volgen.

Ik werd afgewezen met het advies om een psychologisch traject te volgen. Sindsdien ben ik aan het twijfelen. Wel een operatie, niet een operatie, waarom wel, waarom niet, wanneer wel of wanneer niet? Wanneer komt het keuzemoment? En, heb ik nog wel tijd om te wachten?

Kortom, ik twijfel al twee jaar. En dan tel ik niet mee dat ik al veel langer met het idee rondloop en twijfel.

Als ik lekker in mijn vel zit en het lukt om een paar dagen gezond te eten, dan weet ik heel zeker dat het me zonder operatie gaat lukken om zelf af te vallen. Dat ik zo’n operatie niet nodig heb.

Maar als ik niet lekker in mijn vel zit, dan zie ik het somber in en weet ik – ook heel zeker – dat het me nooit gaat lukken zonder hulp.

En als ik dan een Facebookpost zie van een lijnmaatje, die er een half jaar na haar maagverkleining zó ontzettend goed eruit ziet, hang ik al bijna bij de Obesitaskliniek aan de telefoon.

Zoals bij haar, dat wil ik ook! Niet meer dat opgeblazen hoofd en onmogelijke lijf, maar mijn eigen lichaam zoals het hoort te zijn!

Het allerliefste ter wereld wil ik slank(er) zijn en vooral ook klaar zijn met de negatieve gevoelens die horen bij te dik zijn. Tegelijkertijd lukt het me niet om ‘de knop’ om te zetten en het ‘gewoon’ te doen. De meeste dunne mensen snappen dat niet, de meeste dikke mensen zullen het herkennen.

En zo twijfel ik weer even verder.

Alleen wil ik niet blog na blog lopen jammeren over hoe moeilijk de keuze is en waarom ik het wel of niet zou moeten doen. Een zinnetje uit een boek van Dr. Phil spookt door mijn hoofd.

Niet kiezen is ook een keuze.

Daarom hoop ik dat jullie me een stukje verder willen helpen bij het maken van een keuze. Er zijn nog best veel dingen die ik zou willen weten van mensen die een maagoperatie gehad hebben:

  • Wat was de doorslaggevende reden om te kiezen voor een operatie?
  • Wat is het verschil met eten voor en na de operatie?
  • Heb je last van loshangend vel?
  • Welke nadelen ervaar je? (kan op alle gebieden zijn)
  • Welke voordelen ervaar je, buiten het gewichtsverlies?
  • Is je zelfbeeld/onzekerheid veranderd?
  • Doen mensen anders tegen je en hoe voelt dat?
  • Ben je nu minder of juist meer geobsedeerd door eten?
  • Zijn er complicaties geweest tijdens of na de operatie?
  • En voor degenen die een paar jaar verder zijn, hoe is het leven dan?

De grote lijn kan ik zelf wel invullen, dat je afvalt, een betere conditie krijgt, minder last hebt van kwalen.

Maar wat zijn de dingen die je niet verteld worden?

Ik hoop dat je jouw verhaal met mij wilt delen. Dat kan als reactie zodat iedereen het kan lezen, maar als je liever privé reageert, kun je een mail sturen naar heleen@wannabegreen.nl of via de Facebook-pagina reageren.

Meningen van andere mensen vind ik ook interessant, dus reageer gerust als je er iets over wilt zeggen!