Ik heb inmiddels twee bijeenkomsten bij de Nederlandse Obesitas Kliniek (NOK) gehad. Het voortraject is nu eindelijk begonnen!

Vorige week kwamen we voor het eerst bij elkaar. Erg onwennig natuurlijk. We moesten naambordjes maken die we voor ons op tafel hebben staan. Verder kregen we een map met informatie. Die moeten we elke keer meenemen en zodat hij steeds aangevuld kan worden met nieuwe informatie.

Onze groep bestaat uit tien vrouwen. De jongste is 27 en de oudste net boven de 60 jaar. We hebben geen man in ons midden, behalve de psycholoog van NOK, die ook onze mentor is.

In de eerste bijeenkomst ging het om voorstellen, vragenlijsten invullen, meten en wegen en de huisregels. Niet heel spannend dus. Grappig vond ik vooral de huisregels. Blijkbaar maken ze bij NOK de vreemdste dingen mee. Zo mag je niet handelen en geen geld lenen van elkaar. Als er een relatie ontstaat binnen de groep, kan NOK een van de twee naar een andere groep overplaatsen zodat de rest van de groep er geen last van heeft.

Misschien is het maar goed dat er geen man in ons midden is 😉 .

Ook hebben we regels opgesteld over hoe we binnen onze groep met elkaar omgaan. Het voelde nogal schools, maar blijkbaar is het nodig. Het is gek om te bedenken dat ik met deze mensen (die ik nu nog amper ken) heel hecht ga worden. Toch werkt dat zo, omdat we samen zo’n intensief traject doorlopen.

In de tweede bijeenkomst begon het echt en zijn we overladen met informatie door de psycholoog, diëtist en bewegingsdeskundige.

De psycholoog

De psycholoog liet ons bedenken hoe we aan ons overgewicht gekomen waren. Dat werd een lange lijst met dingen als: aanleg, emotie-eten, eten uit verveling, verkeerde gewoontes, verkeerde keuzes maken, te veel eten, samenwonen, onregelmatige werktijden, enz. Hij schreef alles op het bord en vroeg ons vervolgens op welke onderdelen de operatie direct invloed had.

Het hele bord volgeschreven en maar één ding waar de operatie invloed op heeft: ‘teveel eten’.

Oftewel, al die andere dingen moeten we zelf oplossen!

De psycholoog vertelde ook over impact van de operatie. Direct na de operatie wordt 80% van het gewichtsverlies veroorzaakt door de bypass en 20% moeten we zelf doen. Maar dit verandert per dag en na een jaar is het effect omgekeerd: 20% door de operatie en de andere 80% door ons eigen gedrag.

We moeten dus zoveel mogelijk profiteren van de eerste maanden en zorgen dat de nieuwe manier van eten snel gewoonte wordt.

De diëtist

De diëtist vroeg ons wat we wisten over de verandering qua eten na de operatie. Ook hier werden onze antwoorden op het bord geschreven. Vitamine slikken, vaker eten, minder eten, langzaam eten, niet eten en drinken tegelijk, enz.

Vervolgens werden ze besproken. Wat een informatie!

Eerst over de vitamine die we de rest van ons leven moeten slikken. Er zijn vitamines die speciaal gemaakt zijn voor mensen die een bypass gehad hebben (en ook apart voor een maagband of sleeve). Om een voorbeeldje te geven, deze vitamine bevatten 1400% aan vitamine B12. Die moet je dus niet slikken als je niets mankeert, want dan ga je vanzelf iets mankeren.

Maar dan de regels voor het innemen van de vitamines! Het zijn grote capsules waar alles in zit. Ook ijzer, maar dat wordt niet goed opgenomen als het in contact komt met calcium. Dus kunnen deze capsules niet ingenomen worden met melk of yoghurt. Omdat we natuurlijk wel calcium moeten slikken (2x per dag), moet dat op ander tijdstip dan de vitaminecapsules. Dan krijgen we het eerste half jaar ook nog maagbeschermers, maar ik weet niet meer of die wel of niet bij iets anders ingenomen mogen worden. Best ingewikkeld allemaal. Gelukkig krijgen we tegen die tijd nog een schema.

Behalve het innemen van vitamines, is ook een ander eetpatroon belangrijk. Zes eetmomenten per dag die we zo effectief mogelijk moeten benutten, omdat we anders te kort voedingsstoffen binnenkrijgen. We moeten heel langzaam eten: 20 minuten voor de warme maaltijd en 15 minuten voor één boterham. Dat het eten koud wordt of dat aandachtig eten met kinderen aan tafel lastig is, daar moeten we zelf een oplossing voor vinden.

Als huiswerk moeten we alvast een schema maken met mogelijke eetmomenten. Voorbereiding is het halve werk. Degenen van onze groep die onregelmatig werken, moeten meerdere schema’s maken. Zodat ze ook in nachtdiensten weten wanneer ze moeten eten.

Tip voor mezelf om te kopen: een medicijnbakje (voor de vitamines), een warmhoudbordje (om mijn eten warm te houden) en een kookwekker om de tijd bij te houden, maar wel een hippe 😉 .

Bewegingsdeskundige

Als laatste gingen we naar beneden naar de sportruimte. We hoefden nog niet te sporten, dat gaan we volgende keer doen.

De bewegingsdeskundige begon met de vraag wat onze verwachtingen waren en wat we wilden weten over bewegen rondom de operatie. Vervolgens ging ze in op het sporten na de operatie.

We mogen in ieder geval drie weken niet tillen en bukken. Dat viel me mee, ik dacht aan zes weken, maar de operatietechnieken zijn zo verbeterd dat bij een kijkoperatie drie weken ontzien voldoende is. Wandelen en licht fietsen mag wel eerder. Zwemmen mag zodra de wondjes dicht zijn, maar dan niet te intensief. De buikspieren moeten we minimaal drie weken ontzien.

Vóór de operatie is het belangrijk om een betere conditie te krijgen. Zelf dacht ik dat opbouw van spieren voor de operatie belangrijk was. Door ons overgewicht hebben we al veel spierkracht, we sjouwen de hele dag rond met ons gewicht en hebben dus wel spieren maar niet veel conditie.

Na de operatie is de spieropbouw en dus krachttraining wel belangrijk. De spieren zorgen namelijk voor verbranding en daarmee vallen we af. Hoe meer spieren, hoe beter het afvallen gaat.

Verder is mijn hoop op een glorieuze krachttour bij de fitness in rook opgegaan.

Ik had bedacht dat ik, doordat ik veel meer gewicht moet tillen, in theorie sterker ben dan mijn sportmaatjes. En dat ik na het afvallen minder zou hoeven tillen, maar wel dezelfde spierkracht zou hebben. Dan zou ik dus nog veel sterker zijn. En lachend de oefeningen doen, die me nu zoveel moeite kosten.

Helaas (en ik was er al bang voor) werkt dat niet zo.

Door het afvallen, ga ik namelijk ook veel spiermassa kwijtraken. En dus verdwijnt mijn kracht tegelijk met de kilo’s. En met drie keer in de week naar de sportschool bereik ik niet wat ik nu aan krachttraining doe door de hele dag (en nacht) mijn gewicht mee te dragen.

Jammer!

Maar wel leuk dat ik ongemerkt heel veel aan krachttraining blijk te doen. Ben ik toch sportiever dan ik dacht!