Toen ik twijfelde of ik een maagverkleining zou laten doen, zocht ik naar ervaringen van mensen die al langer geleden een operatie hadden gehad. Die waren bijna niet te vinden en inmiddels snap ik waarom.

Het eerste jaar na de operatie ben je alleen maar bezig met de nieuwe manier van eten en de veranderingen in je lichaam. In mijn geval allemaal positief en leuk om over te schrijven. Daarna werd het leven weer normaal en viel er niet meer zoveel te vertellen.

Inmiddels is het bijna vier jaar geleden dat ik een maagverkleining kreeg. Daarom een update.

Zoals voorspeld stabiliseerde mijn gewicht ongeveer een jaar na de ingreep. En pas toen vond ik het moeilijk worden. Want ik verviel soms in oude patronen en dan kwam ik iets aan. Dat zorgde voor paniekaanvallen waarin ik zeker wist dat ik die persoon was die terug zou vallen en zou mislukken. En hé, mislukken is een doodzonde. Niets ergers dan dat mensen zeggen: zie je wel, je kan het niet.

Gelukkig wist ik dat juist die paniek, angst en stress me niet zouden helpen. Hoe meer stress, hoe meer ik wil eten. Dus ik kalmeerde mezelf keer op keer. Keek mijn angst in de ogen en overtuigde mezelf dat ik het prima deed en dat er geen reden was voor paniek. Dan volgde weer een periode dat het beter ging en ik lekker door het leven huppelde.

Bij het traject van de NOK zoals ik dat volg, ga je elk jaar terug voor controle. Wat was ik blij toen ik na dat eerste jaar op hetzelfde gewicht was gebleven. Tijdens paniekperiodes in het jaar daarna kon ik mezelf geruststellen dat het toch al een jaar gelukt was en dat het tweede jaar ook wel zou lukken. En dat lukte ook.

Het afgelopen jaar heb ik de weegschaal weggeborgen. Want ik merk dat mijn gewicht nog steeds een ‘ding’ is en dat wil ik niet. Ik ben er weer vaker mee bezig en hoewel het gewicht volgens mijn kleren nog hetzelfde is, begint het in mijn hoofd weer meer te spoken.

Het punt is, je bent niet klaar na de ingreep. Hoewel het echt goed met me gaat, ik veel zelfverzekerder ben dan vroeger en mezelf succesvol vind in mijn werk en mijn leven, ben ik nog niet.

Ik moet eraan blijven werken om te zorgen dat het over tien jaar nog steeds goed gaat en over twintig en dertig jaar ook. Daarom heb ik nu hulp ingeschakeld van een ademcoach die ook met hypnose werkt. Zo hoop ik oude patronen te doorbreken en niet-helpende overtuigingen weg te werken.

Dus voor de mensen die dit lezen en twijfelen over de ingreep. Volg je gevoel en kijk eerlijk naar jezelf. Na het eerste jaar helpt de ingreep nog maar voor 20% en moet je de rest zelf doen. Als je daar vertrouwen in hebt, ga er dan voor. Je krijgt de kans op een nieuw begin of een tweede leven en je kunt je nu nog niet voorstellen hoe dat geweldig dat is 🙂 .

Maar, laat je wel goed informeren en zorg voor begeleiding, ook na de ingreep. Of misschien wel juist dan.